Frank Farian
| ||
| ||
| Imię i nazwisko | Franz Reuther | |
| Data i miejsce urodzenia | 18 lipca 1941 Kirn, Niemcy | |
| Aktywność | od 1961 | |
| Powiązania | Boney M., Milli Vanilli, Eruption | |
| Strona internetowa | ||
Frank Farian, właściwie Franz Reuther[1] (ur. 18 lipca 1941) – niemiecki muzyk i producent muzyczny; opiekun m.in. Boney M., Eruption, Milli Vanilli.
Biografia[edytuj | edytuj kod]
W 1961 roku współtworzył zespół Frankie Farian and the Shadows. W 1963 roku nagrał pierwszy singiel „Frankie Farian shouting ghost”. W 1964 roku Frankie Farian and the Shadows wystąpił na Rockfestiwal w Hamburgu[1].
W grudniu 1974 roku pod szyldem „Boney M” Farian wydał singel „Baby do you wanna bump”. Wkrótce potem Farian zaczął tworzyć zespół Boney M, składający się z tancerzy. Na scenie część członków Boney M nie śpiewali, lecz poruszali ustami do nagrań z playbacku[1]. Męskie partie wokalne wykonywał Farian[2].
W 1976 roku Farian sprowadził do Niemiec brytyjski zespół muzyczny Eruption, który miał stanowić support w trasach koncertowych Boney M. Farian zlecił Eruption nagranie coverów „I Can't Stand The Rain” Ann Peebles i „One Way Ticket” Neila Sedaki[1].
Pod koniec lat 80. Farian stworzył zespół Milli Vanilli. W zespole występowało dwóch modeli i tancerzy: Fabrice „Fab” Morvan i Robert „Rob” Pilatus. Tancerze mieli na scenie ładnie wyglądać i udawać, że śpiewają[3]. Autorami partii wokalnych, odtwarzanych na koncertach z taśmy, byli między innymi Charles Shaw, Brad Howell i John Davis[4]. Debiutancki album Milli Vanilli sprzedał się w nakładzie 30 mln egzemplarzy, a piosenka „Girl You Know It's True” stała się przebojem. Zespół otrzymał w 1990 roku nagrodę Grammy[3].
14 listopada 1990 roku Farian przyznał w mediach, że „Fab” i „Rob” nigdy nie śpiewali, a na nagraniach słychać muzyków sesyjnych. Wkrótce potem zespołowi odebrano nagrodę Grammy[3]. 2 kwietnia 1998 roku w wyniku przedawkowania narkotyków i alkoholu zmarł Robert Pilatus. Fabrice Morvan kontynuował karierę muzyczną, jednak nie udało mu się odnieść tak dużego sukcesu jak w Milli Vanilli[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Wojciech Orliński: Eine kleine umpa-umpa... Czyli zakamuflowana opcja niemiecka na polskim sylwestrze. wyborcza.pl, 2011-12-31. [dostęp 2020-11-25].
- ↑ Bobby Farrell (Boney M.): Jego żoną była scena. muzyka.interia.pl, 2015-12-29. [dostęp 2020-11-25].
- ↑ a b c Bryan Reesman: Many pop stars lip-sync. 30 years on, we owe Milli Vanilli an apology. (ang.). nbcnews.com, 2020-11-14. [dostęp 2020-11-25].
- ↑ a b Bartosz Sąder: Śpiewać nie każdy może... Tragiczny przekręt Milli Vanilli. onet.pl, 2020-11-14. [dostęp 2020-11-25].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Strona oficjalna
- Frank Farian w Discogs.com (ang.)